ہاۓ افسوس محمد بخشا کون کرے اُپرالے
|
کہے اساں تہیں اوہلے ہوۓ ساقی مٹ پیالے
|
سُچامَیلا کڈہ محمد جو پیوسی سُو پیوسی
|
یاراں باہجہ شراب سخن دا ورتن تے کد جیوسی
|
حمدباری تعالیٰ
اوس دا نام چتارن والا ہر میدان نہ ہَردا
|
اول حمد ثناء الہی جو مالک ہَر ہَر دا
|
رحموں سکے ساوے کردا قہروں ساڑے ہریاں
|
کام تمام میسر ہوندے نام اہدا چت دہریاں
|
رنگ برنگی بوٹے لاۓ کُجہ خاصی کُجہ عامی
|
قدرت تہیں جس باغ بناۓ جگ سنسار تمامی
|
اِکنا ندے پُھل کاری آون نفے پُھلاندے تھوڑے
|
اِکنا ندے پَھل مٹھے کیتے پَت انہاندے کوڑے
|
معرفت دا میوہ دیکے واہ پَھلدار بنایا
|
ایس عجائب باغے اندر آدم دا رُکھ لایا
|
ہَر ہَر ڈالی نے پھل پایا سَر دھرتی جد دہریا
|
رحمت دا جد پانی لگاتاں ہویا ایہ ہَریا
|
اربع عناصر تہیں جس کیتا گوناگون حیواناں
|
واہ واہ خالق سر جنہارا ملکاں جِن انساناں
|
در جسدے سر سجدے سٹے لوح قلم اسماناں
|
کنہ اوہدی نوں کوئی نہ پُہتا عاقل بالغ داناں
|
جَیا جون نگاہ اوہدی وچہ ہر پَتر ہر ڈالی
|
حکم اوہدے بن ککھ نہ ہلدا واہ قدرت دا والی
|
ہر ویلے ہر چیز محمد رکھدا نِت سنبہالی
|
آپ مکانوں خالی اس تہیں کوئی مکان نہ خالی
|
صورت سیرت تے خاصیت وکھووکہری پائی
|
جون ہزاراٹھاراں اُ س نے دنیا وچہ بنائی
|
انہیں لوہلے ماڑے موٹے ہرنوں نِت پُچانے
|
جداجدا ہر جونے جوگے جگ تے کیتے کھانے
|
لاکھ کروڑ تکے بُریایاں پھر بھی اونویں پالے
|
جوجو رزق کسے دا کیتوس لکہیا کدے نہ ٹالے
|
صورت جدا جدا سبھس دی علم اوہدیو چہ مٹی
|
آدم تہیں لے اس دم توڑی لاکھ ہوۓ مر مٹی
|
جمن مرن نہ کہسن دیندا ساعت ادہی ساری
|
وکھو وکہری لیکھ سبہس
دے لکھ چہڈئیوس اِکواری
|
بُوٹے رُکھ زمیں پر جتنے سبہنا نو چہ تفاوت
|
اِکو فرش زمیں دا سارا اِکومینہ تراوت
|
علم اوہدے وچہ ککھ نہ بُھلا سبہ معلم ہن لوڑے
|
سے ناڑیں اک پترا اندر جوڑ کئی وچہ جوڑے
|
دہن اوہ قادر سر جنہارا جس سبہ چیز بنائی
|
صنعت دا کجہ انت نہ لبھدا نظر کرو جس جائی
|