رَبِّ یَسِّرْ وَلَا تَعَسِّرْ
وَتَمِّمْ بِالْخَیْرِ ہؕ
﷽
بوٹا اُمید میری دا کر دیہ میوے بھریا
|
رحمت دا مِینہ پا خدایا باغ سُکا کر ھَریا
|
جوکھاوےروگ اُسداجاوے دورہوےدلگیری
|
مٹھامیوہ بخش اجیہاقدرتدی گہت شیری
|
ہوون فیض ہزاراں تائیں ہربھُکھاپھل کھاوے
|
سدابہاردئیں اس باغے کدی خزاں نہ آوے
|
دل دے دیوے دی روشنائی جاوے وچہ زمیناں
|
بال چراغ عشق دا میرا روشن کردے سیناں
|
ہمت دے دلے نوں تیرا شکر بجالیاواں
|
نعمت اپنی دی کجہ مینوں بخش شناساں پاواں
|
بخش ولائیت شعر سخندی یُمن رہے وچہ رَلدا
|
لاہ ہنیرا جہل برے دا چانن لاء عقلدا
|
لعل جواہر کڈہ کڈہ دیوے قوت بخش زبانے
|
اول دہ دل جس وچہ ہوون سُچےسُخن خزانے
|
سُن سُن مغز معطر ہوون بو عشق دی پائیں
|
طبع میریدانافہ کہولیں ملکیں مشک دہمائیں
|
پاک نظر دے ویکہن والے ندی عشق دی تاریں
|
بوہٹی نویں کتاب میریدی جوبن بخش سنگاریں
|
اوہ بھی عدل تیریدے گھر تہیں کجہہ سزائیں پاوے
|
جے کوئی مَیلی اَکھے ویکھے عیب دہگانے لاوے
|
دنیا اُتےتہوڑ ے رہندے قدر شناس سخن دے
|
مرمراِک بناون شیشہ مار وٹا اِک بھن دے
|
جے سنسی تاں قصہ اُتلا کوئی نہ رمزا ں پُن دا
|
اول تے کجہ شوق نہ کسے کون سخن اج سندا
|
سخن صراف محمد بخشا لعلاں دےبنجارے
|
لدگئے اوہ یار پیارے سخن شناس ہمارے
|
ہک دوئے سنگ ورتی الفت جیؤں بہلیاندی چالے
|
مجلس بَہ بَہ گٹی سیانے کرکر ہوس سنبھالے
|
خالی رہ گئے مٹ محمد خانے مجلس والے
|
لے لے گئے سخندی لذت پی پی مست پیالے
|
جے دسے تا رورتے ناہیں ناں ہک گُھٹ نوالا
|
کدھرے نظر نہ آوے کوئی بھرے پیالے والا
|
