سیف الملوک صفحہ 13

در بیان مدح سجادہ نشین حضرت پیر مرشدی و باعث تصنیف کتاب مے گؤید
اوس صراف اگے جو تردا سوء خزانے پیندا	سخناں دی اوہ قیمت پاوے شعر میرے خوش لیندا
ایس زمانے اس نقد دی اوس پر نم صرافی	شعراں وچہ طبیعت اسدی کردی وال شگافی
رمز پچہانے معنے جانے ایہ تاثیراں جس نوں	اللہ بھاوے قدر شناسی اس جیہی اج کسنوں
نالے نازک طبع نہ جھلدی فکر نہیں گل پاندا	کدے عبادت کدے عدالت آپ نہ ہوندا وندا
جے کوئی سخن کرے تاں اوبھی دُرّ یتیم پروندا	تاں ایہ کم دسیندا مینوں آپ کرے تاں ہوندا
تا نہیں نام مبارک اسدا خوبی بخشن والا	صورت خوبی سیرت خوبی خوبی ورتن چالا
سادہ اسم بولاون ٹر پہے مینوں ہوئی بے ادبی	نام معمی اندر وسیا عام نہ سمجہن تد بھی
دانشمندا کابر داناں بحر نظم دے کسبوں	میرا ہے اوہ وڈا بھائی عمروں عقلوں وسبوں
ہر عاشق دے قصے تائیں خوب طرح دل لاندے	شعر انداسی شوق انہاننوں پڑہ پڑہ قیمت پاندے
اس قصے دی طلب پیؤنے میں دل کردی چھٹی	سیف ملوک دی گل اونہاں کسے کتابوں ڈٹھی
سوہنے لفظ عبارت پُختی شہد شکر نہیں مِٹھی	چِٹھی گہن سرے تے رکھی کہول جدوں پھرڈٹھی
نقطے وانگن بندی مشکی حرف آغاز اوتر دا	کاغذ صاف منور گردا جیؤں چہرہ دلبردا
شاخاں وانگر سطراں سدہیاں چوٹی تہیں لگ لتاں	حرفاں وچہ سفیدی روشن جیؤں پُھل اندر پتاں
لفظاں دے سپ وچوں لبھن دُر  یتیم معانی	ہر ہر سطر مبارک حُبدی آہی لہر روانی
مرکز نیناں مُثرکاں وانگر کون گنے سبہ خونی	کنڈل وار پئے وچہ گہیرے زلف جیویں محبوبی
چُن چُن سخن پروویں تسبیح موتی سل خوشابی	ایہ مضمون چٹھی دا آہا قصہ جوڑ شتابی
صلح لڑائیاں عیش قضیئے باغیں میوے چھانواں	صفت حسندی وکہہ عشق دے جیؤں موجاں دریاواں
وانگ مصنفاںوڈکیاندے دور اندیشے دہر کے	یک بیک سنائیں سارے سخن برابرکر کے
ایسے سویں تُسی بی میاں سخن کرن ہن سکھے	نکے قصے بیت سی حرفی کی ہویا  تُدہ لکھے