سیف الملوک صفحہ 14

یادیں زور طبیعت والا یا مڑ تائب ہوکھاں	چھپڑیاں وچہ تَر تَر ڈٹہوئی آء ندی وچہ پوکہاں
صنعت بھی وچہ تہوڑی بہتی چلے لذت کردی	قصے اندر کسر نہووے نالے رمز فقردی
اپنے مونہوں بن بن بہندا ہرکوئی سُگہڑ سیاناں	پاؤں سیر بناویں قصہ تاں گل تیری جاناں
کون بھنجال فکردا ہووے چنتا چخا ونڈاوے	چٹھی ویکہہ لگی حیرانی کجھ نہ آوے جاوے
ناں ایہ لکھیا موڑن ہوندا ناں اوہ کم سوکھلا	گھمن گھیر فکر دے اندر پیا عقل دا ٹلا
جے اج مرشد اکہیں دسے منگاں مدد یاری	دوہاں دلاں تہیں مشکل ڈھکی کون کرے غمخواری
جانی رب محمد بخشا اوس گھڑیدی مشکل	طبع ضعیف اوداسی جیوڑا گہٹ جمیعت سی دل
میرے کول نہ آہیاں ترائے عقل دتی پر یاری	اس کم اندر بھلی فراغت تیز طبع ہوشیاری
شاہ حضوری گھن وسیلہ جاء چڑہیوس سرکارے	رکھ امید سخی دے دردی نال یقین اعتبارے
کیتی عرض قبول بزرگاں طالع جاگ کہلوئے	پیر سچے دی تربت اگے دوئے سوالی ہوئے
کامل پیر کریگا مدد ہوجاہ بھر مرداناں	لگا کہن فقیر حضوری بنھ لے لک جواناں
ہوندے سچ محمد بخشا شاعر لوک نشاناں	فرمایش دے تیر چوفیروںآنوں ویکھ تواناں
سائیں جی ایہہ کم نہ سوکھا سو جانے جو کردا	ضعف طبیعت وا تک میں بھی عرضاں مڑ مڑ کردا
پر جے واہر ولی دی ہوئی کرسی پار اوتارا	فیر اونہاں فرمایا میاں سچ کہیں توں سارا
حاضر ہو اُس خدمت اندر جو لکھ گھلی شاہاں	مشکل حل کریسی مرشد تر جاسن تنخواہاں
وانگ حسن میمندی آیؤس خوش ہویا مڑ ڈیرے	جدوں فقیر دلیری دتی مدد کیتی شیرے
حکایت حسن میمندی کہ قصہ ازو پیدا و ہویدا شدہ
جتہوں اس قصے دی اول ظاہر ہوئی روایت	سنوں حسن میمندی والی دساں کہول حکایت
جتہوں اس قصے دی اول ظاہر ہوئی روایت	خبراں گہن کتاباں وچوں قصہ جوڑ سُنایا
ایہہ سبب قصے دا دسدے اندر ہکس زمانے	روای لوک روایت والے پچھلے جُگ دے دانے
نیکو کار بہادر سوہنا عادل سخی کہاندا	غزنی شہر اندر ہک آہا والی شاہ شاہاندا