سیف الملوک صفحہ 15

خاتم حکم سلیماں نالوں حاتم نال سخاوت	یوسف شکل سکندر شوکت نو شیرواں عدالت
شاہ محمود اوہداسی نانواں روشن وچہ جہاناں	خاصہ مرد عبادت اندر افسر سر سلطاناں
قدر بقدری ہر ہک تائیں دے روز ینہ زردا	مرد کمال علم دا فاضل قدر شناس ہُنردا
کہان انعام معاش جگیراں نردہن لوک نکارے	شاعر کاتب حافظ عالم زاہد صوفی سارے
خادم مخلص سی فقرانوں علمانواں درویشاں	ہر جائے پُن دان شہاناں ہر جائے بخشیشاں
شعرکلام عجائب قصے رہن ہمیشہ کہندے	شاعر سخنور دانے پاس اوہدے نت رہندے
مجلس اندر شغل علم داروزوں روز زیادہ	سخن کلام سنن دا دائم رکھدا شوق شہزادہ
مِٹھے چرب نوالے شاعر دیون شعر عجب دے	سیر سلوک حکایت قِصے سندا نال طلب دے
کردا سیر کتاباں اندر سندا سخن یگانے	قصے تے اخبار حکایت جیہڑے بادشہانے
ہکدن سیر اوسیدا کردے رغبت نال گھنیری	مجمع الحکایت آہی ہک کتاب وڈیری
ہے ہک باغ ارم دا کدہرے شارستان سُنہری	پڑھدے پڑھدے گئے اگیرے سُندےکول کچہری
پریاں دا اوہ ملک قدیمی آدم کدی نہ رہیا	روئے زمین تے دیس عجائب ہور نہیں اُس جیہا
نبی سلیماںؑ جیؤدی جائے رہیا راج کماندا	شاہ شاہپال اوتھے کوئی ہویا افسر بادشہاندا
جے لکھ صفت زبانی کہیے فیر بھی اس تھیں چنگی	اُوس گھر اندر بیٹی ہوئی جوبن دے رنگ رنگی
صورت ویکھ نہ چلدا پانی رہندا وہن کہلویا	یوسف ثانی روئے زمیں تے اوس بن کوئی نہ ہویا
راج حکومت چھوڑ ملک دی چایوس پندہ سفردا	روپ اوہدے پر عاشق ہویا ہک سلطان مصردا
اوڑک ونج سجن نوں ملیا ہوئی دوہاندی یاری	رنج مصیبت دکھ قضیئے جہاگ بلاء قہاری
لیکے نال پری نوں آیا تا مڑ راج کمایا	سیف الملوک اوہداسی نانواں شاہ عاصم دا جایا
کیویں سبہ حقیقت سنیئے جیوں جیوں حال وہاناں	جاں محمود سُنی گل اتنی شوق اندر وچہ وہاناں
اٹھے پہرایہو دل خواہش ذکر ایہو وچہ باراں	ایسا شوق پیا دل ساہے بُھل گیا سبہ کاراں
سبہنانوں فرمایا شاہے سنیو ہرہر عاقل	میر وزیر اُمراء بولائے شاعر عالم فاضل