سیف الملوک صفحہ 26

کوہ قافاندے سبزے سڑدے ندئیں رہے نہ پانی	جے ہک آہ درد دی مارن ہوندا ملک ویرانی
چپ رہن کستوری وانگن فر خوشبو دہماون	واؤ وانگ پھرن سبہ ملکیں ہرگز نظر نہ آنون
فجرے اوگنہار کہاون ہر تہیں نینویں ہوندے	راتیں زاری کرکر رونون نیند اکہیں دی دہوندے
راتوں دینہ پہچانن ناہیں ناں لہندے ناں چڑہدے	راتیں دیہاں سوز سجن دے رہن ہمیشہ سڑدے
علم کلام نہ یاد رہیونے گزرے قال مقالوں	جنہاں ہک گُہٹ بھر کے پیتا وحدت دے مدہ لالوں
رانجے وچہ سماء محمد چھٹی ہیر جنجالوں	دوئے جہان بھولائے دل تہوں خبر نہ رہیا والوں
توہیں پڑدا اگے چڑدا توہیں یار چھپایا	دلبر نال ہویا ہک جس نے اپنا آپ گوائیا
توہیں محرم یار محمد کہندا کون پرایا	شاہ منصور اناالحق کہندا کیوں نہیں شرمایا
ہنجوں دا گہت پانی دہوئیں ریت مٹی روہڑ جاوے	ریت وجود تیرے وچہ سوناں ایویں نظر نہ آوے
حاک رلےوچہ خاک محمد سونا قیمت پاوے	پارہ گہت محبت والا گولی ہک بناوے
مرشد لاوے جاگ برم دی تاں جمیں دودھ پانی	دودھ وجود تیرے وچہ شیریں روغن دار سمانی
ہمت نال محمد بخشا مکھن آیا جانی	گل وچہ پھاہ غماندا گہت کے ذکروں چھک مدہانی
سیر اندر سر ساہی پانی سستی تدو کاندی	قلعی کہانویں ناں شرمانویں گلی ہے ایہ چاندی
پریم جڑی گہت ویکہہ محمد سیہ چاندی من بھانی	بوتے گال ریاضت والے آتش بال غماندی
اوسدے ڈیرے اندر تیرے پھریں ٹوراؤ جسدا	نَحن اَقرَب آپ کوکیندا ہک دم دور نہ دسدا
جاں جاں دسے آپ محمد تاں تاں آپ نہ دسدا	محرم ہوویں کون بھولاوے پڑدا ہے وچہ کس دا
نوروں سایہ ظاہر آیا چھپ نسدا فر لوروں	اس دوئی دے دعوےٰ پٹیاں سٹیاں دور حضوروں
میں ونجہیں تاں فیر محمد کون کہےتوں دوروں	جاں ایہ سایا دور ہٹایا سچ نکلے منصوروں
ڈاہاں وکھریاں بھن ٹہناں ہکو لہر بناوے	وحدت دا دریا وڈیرا جاں موجاں وچہ آوے
جس تے اپنا آپ گوایا آپ اوہو بن جاوے	قطرہ ونج پیا دریاوے تاں اوہ کون کہاوے
دُہپاں مینہ سیانے پالے سبہ سرے پر جہل کہاں	اول زہد ریاضت اندر بیٹھ کنارے گل کہاں