سیف الملوک صفحہ 4

آدم جن ملائک ہر شے جِیا جون تمامی	سدا سلامت راج اوسے دا اس در سبہ سلامی
کوہ قافاں وچہ روزی دیندا  سیمرغاں نوں ہاتھی	مان کرندیاں مان تروڑے مسکیناں دا ساتھی
سَبہ خلقت دا راکھا اوہو بھیت پچہانے سارے	لطف کرینداکرم کنندہ ہردے کام سنوارے
ہکناں تاج سعادت دیندا ہکناں بداندیشہ	سبہ وڈیائی اوسنوں لائق بے پرواہ ہمیشہ
جدوں کرم داواڑا کردا کوئی نہ رہندا باہر	عیب میرے پر رحمت کردا کرے قبول دعائیں
بن منگے لکھ دان دوائے محرم دلدا سائیں	ہرعاجز پر رحمت کردا کرے قبول دعائیں
ہرگز کیتی اسدی اُتے انگل کوئی نہ دہردا	ہرکوئی محتاج اوسےدا منگن ہارا دردا
بدیاں بھی پھر بخش گزردا جاں رحمت پر آوے	دائم نیکوئ کاری کردا نیکی اس نوں بھاوے
خاک زمیں دی ثابت رکھدا پانی تے تھر باندے	سورج تارے اوٹھ قطارے مشرق مغرب جاندے
حکمت نال لگائیوس محکم کوہ قافا ندی کوکے	دہرتی پوند ڈولا ندی آہی اید ہرا ودہر ہوکے
پانی اوتے صورت لکھے حکمت عجب کریندا	قطرے ہک منی دے تائیں کی کجہ جوبن دیندا
انہیں لوک اسمتر بھائی قدر پچہان نہ سکدے	اوس صورت وچہ سیرت پاوے اہل بصیرت تکدے
سادی شاخوں دیکھ نکالے گُل پَھل رنگ رنگاندے	وٹے دے وچہ لعل ٹکاندا جانن قیمت پاندے
شکماں وچوں باہر آنے صورت بی بی رانی	سپاں اندر موتی کردا رکھ کے قطرہ پانی
دانا بینا کشف قلوبی حیّ قیوم مقّرہ	اَگَّا پچھااوسنوں معلم ناں چھپیا اِک ذرہ
باہجہ زبان کلام کریندا ناں اس بھائی بہنیاں	کنّاں باہجوں سننے والا تک داہے بِن نیناں
ہویاں نوں نابودکریسی آپ ہمیشہ جیتا	غالب امر مبارک اسدے ناں ہویا ننوں کیتا
وچہ میدان قیامت والے ہر کوئی لیکھا بھرسی	خاک ہویاں نوں دُوجی واری مڑ کے زندہ کرسی
لیکن کنہ مبارک اسدی کسے نہ لدہی آہی	سبہ جہان کوکیندا ایہو ہے تحقیق الہیٰ
اس ڈابے کئی بیڑے ڈُبّے تختہ ہویا نہ باندے	صفت اوہدی نوں فہم نہ پہتا ذاتی وہم نہ پاندے
خاص پہلے لا اُحصیٰ کہہ کے اس دوڑوں سن رجے	اس میدان نہ چلے گہوڑا شینہ حیرت دا گجے