سیف الملوک صفحہ 5

کن ڈورے جیبھ گونگی ہوندی جاں کوئی جاگہ آئی	ہر جائی نہیں چلدی بھائی جبھے دی چترائی
جوایہ مست پیالہ پیندا ہوش کھڑا اندا سوئی	اس مجلس دا محرم ہو کے پہیر نہ مڑدا کوئی
کس دی بیڑی باہر آئی پہونچ اجیہی جائیں	اس خونی دریاؤں ڈر دے عقل فکر دے سائیں
مُڑآون دی رکھ نہ ہکھی ایتھوں کوئی نہ مُڑیا	جیکر تینوں طلب محمد اس رستے ٹُر اڑیا
مت خوشبو عشق دی کرسی طالب عہد الستوں	نال ریاضت کریں صفائی سان فکر دی کُہس نوں
اگوں پکڑ یقین لنگہاسی پڑدے پاڑ خیالوں	پیر طلب دے کھڑسن اوتھے اوڈیں حُب دی بالوں
روہڑ مردایا ڈوبدا جیہڑاآپ ہکلا پوندا	ایہ دریا موہانے باجہوں لنگہن مول نہ ہوندا
راہوں پرت پئی وچہ باراں مفت نکرمی مُسدی	جنہاں ملاح منایا ناہیں بیڑی چڑے نہ اسدی
جے لکھ محنت ایویں کرئیے کلر کول نہ اُگدا	رستہ چھوڑ نبیﷺ دا ٹریاں کوئی نہ منزل پوگدا
اوہو کرے شفاعت ساڈی تائہیں ملسی ڈہوئی	رستے صاف نبیﷺ دے پچھےہور نہ جانوکوئی
دَرْنَعْت سیّدِالمُرسلِیْن رحْمۃللّْعٰلَمِیْنَ صَلّی اللہُ عَلَیْہِ وٰالِہٖ واصْحَابہٖ اجمعینَ
جبرائیل ؑ جیہے جس چاکر نبیاں دا سَرکردا	واہ کریم امّت دا والی مہر شفاعت کردا
آپ یتیم یتیماں تائیں ہتھ سرے پر دہْردا	اوہ محبوب حبییب ﷺ ربانا حامی روز حشردا
نام انہاندے لائق نائیں کی قلمے دا کاناں	جے لکھ واریں عطر گلابوں دہوئیے نِت زباناں
میں پلیت ندی وچہ وڑیا پاک کرے تن جاناں	نعت انہاندی لائق پاکی کداساں ناداناں
سکروڑاں تہیں جس پڑہایاکلمہ ذکر زبانی	نال اشارت ٹکرے کیتا جس نے چنّ اسمانی
لشکر تِسئا سَبہ رجایا ہکسے کاسے پانی	معجزیوں اس بہت ودہائی تہوڑی سی مہمانی
کل نبی محتاج انہاندے نفرانوانگ غلاماں	صدر نشین دیوان حشر دا افسر وچہ اماماں
کوہ قافاں نے سیس نمایا کوٹ کفار تماماں	دنیا تے جد ظاہر ہویا کُہریا دین دماماں
چہیک دتے قرآن اوہدے نے اگلے دفتر سارے	تخت چبارے شاہے کنبے ڈہٹھے کفر منارے
اسنوں تخت عرش دا ملیا موسٰےؑ نوں کوہ طوروں	سبہو نور اوسے دے نوروں اسدا نور حضوروں