سیف الملوک صفحہ 18

ملن مراداں منگتیاں نوں مرداندے در ملیاں	جس جائی وچہ مطلب ہووے مرد پچاون کہلیاں
دہن نصیب اوہدے جس پھڑیا مرداں سندا دامن	ہوندی بند خلاص شتابی مرد پون جدضامن
کامل لوک محمد بخشا لعل بناں پتھردا	مرد ملے تاں درد نہ چہوڑے اوگن دے گُن کردا
لگا کرن تلائش اوسدی آندا جسدے عشقے	جدوں حسن میمندی ڈٹھا ڈیرا وچہ دمشقے
باد شہانی مجلس پہتا لیکے نال وسیلہ	ہر چارہ ہر تر لا کر کے ہمت دا کر حیلہ
ادب قواعد سخن سوچا ندیں دسدا ہنر یگانے	دو تِن روز گیا وچہ مجلس کرے سلام شہانے
سبہ وزیراں تے امراواں نال اوہدے چت جُڑیا	جاں کوئی روز کچہری بیٹھا بادشہاں دل پڑیا
بہت نزدیکی محرم ہویا نیک کلام بیانوں	وچہ حضور پسندی آوے جو گل کرے زبانوں
گوش گزار شہاندے کیتی مطلب دی گل لوڑی	ہکدن حال حقیقت اپنی اول آخر توڑی
ہے ایہ قصہ پاس اساڈے ناہیں حکم دسن دا	شاہ دمشقی نے فرمایا مطلب سمجھ حسن دا
پر عاماں وچہ پڑھنی ناہیں ایہو رسم پرانی	زبدۃالجوابے اندر لکھی ایہ کہانی
دو تِن خاص اسیں دل بہندے پڑہدے نال ادائی	ماہ رمضان مبارک اندر کارن دل پر چاۓ
پر ایہ قصہ ظاہر کرنا منع انہاں فرمایا	ہر ہک شاہ اساڈا وڈکا ایویں کردا آئیا
وہٹی وانگ ستر وچہ رکھنا ناہیں کسے دکھانا	عاماں وچہ نہ پڑھنا مولے ناں لکھنا لکھوانا
وڈیاندی ایہ سند قدیمی ناہیں اج گواندے	ماہ رمضان اندر پڑہ آپوں ٹھپ کے فیر چھپاندے
یا حضرت میں شوق سنن دا پھریوس وچہ جہانی	عرض حسن میمندی کیتی وچہ حضور شہانے
مہر کرو ہکوار سناؤ فیر وطن نوں جاناں	کیوں میں پڑدا ظاہر کرناں کاہنوں ستر اٹھاناں
زبدۃالجواب کھلے گی اندر ماہ رمضانے	شاہ دمشقی نے فرمایا مٹھی نال زبانے
چاہ مراد تیری جد پُگسی دئیں دعائیں مینوں	قصہ سیف الملوکے والا تدوں سناساں تینوں
مشکل حل ہوسی جس کارن ملکیں پھریں اوداسی	جاسی فکر اندیشہ تیرا لُوں لُوں خوشی سماسی
ماہ رمضان تکے جیؤں تکدے عیدی والے حسن نوں	سُن کے سخن صحیح شہانے لگی آس حسن نوں